The road to: de cyclosportive La Marmotte pt. II

Velen trainen om Alpenreuzen te kunnen beklimmen. De Col de la Croix-de-Fer, Col du Télégraphe, Col du Galibier en de beruchte Alpe d’Huez. Allemaal bekende, mooie en vooral ook zware beklimmingen. Stel je voor dat je ze allemaal in één tocht voltooit. Dat is het doel tijdens La Marmotte! In deze reeks neemt Niels je mee in de voorbereidingen op La Marmotte, zijn ervaringen en de wedstrijdevaluatie.

Na een intensieve trainingsperiode was het bijna zover, een week voor het evenement ontving Niels een mail van de organisatie dat de oorspronkelijke route gewijzigd was. In plaats van de Glandon zou de route nu over de Col de la Croix de Fer gaan. Daarnaast was ook de Col du Mollard extra toegevoegd. De route zou daarmee nog eens 11 kilometer langer worden, waarbij er 500 extra hoogtemeters overwonnen moesten worden. Eindsom: 186 kilometer en liefst 5530 hoogtemeters, een gave uitdaging!

De wekker ging om 05.00 uur. De middag en avond ervoor had ik al mijn spullen die ik mee wilde nemen al klaargelegd, dus geen stress. Na een stevig ontbijt ging ik om 06.00 uur naar de start. Om 7.00 uur klonk vervolgens het startschot en ging het los. Ik was gewaarschuwd dat er in het begin echt hard gereden zou worden in het dal naar de eerste klim. Iets wat niet echt mijn specialiteit is.” Daar hebben we op ingespeeld door zo nu en dan op explosiviteit te trainen. Uiteindelijk viel het Niels goed mee en draaide hij in de top 50 de eerste klim op. “Toen draaide de topper de gashendel in stapjes open. Na een paar kilometer klimmen ging het voor mij te snel en ben ik mijn eigen tempo gaan rijden. Na de eerste beklimming van de Croix de Fer volgde er een geneutraliseerde afdaling, de tijd werd even gestopt. Onderaan de afdaling werd de tijdswaarneming weer hervat en begonnen we aan de beklimming van de Col du Mollard. Deze afdaling lag er niet lekker bij, voornamelijk door bossen met veel bochten en slecht wegdek.

Eenmaal beneden vond ik een lekker-draaiend groepje dat me naar de voet van de Col du Télégraphe bracht. Toen begon de tweetrapsraket Col du Télégraphe en Col du Galibier, bij elkaar 34 kilometer klimmen. De eerste 30 kilometer zat ik er lekker in en kon ik goede vermogens draaien zonder in te zakken. De laatste 4 kilometer had ik echter een zwak moment en heb ik even wat rustiger aan moeten doen.

Op de Alpe d’Huez was het vervolgens een slagveld met zwalkende en uitgeputte mensen. 

“Ik kon tijdens de beklimming van de Alpe d’Huez echter nog steeds goede waarden trappen. Er zat weinig verval in ten opzichte van de eerste klim, iets waar we erg op getraind hadden. Vanaf de voet tot de top heb ik circa 20 concurrenten ingehaald en ben ik zelf door geen enkele andere renner ingehaald. Dit zegt denk ik wel iets over de power in het laatste uur.”
Niels

“Ik bereikte de finish in 7:19:26, een resultaat waar ik trots op ben. Uiteindelijk rolde ik als 151e over de meet en was ik 162e in de dag-uitslag waarin de geneutraliseerde afdalingen zijn verwerkt.”

Lees hier deel 3.