VO2max – de maximale aerobe capaciteit

Als je regelmatig fietst of loopt heb je er vast en zeker van gehoord: de VO2max. Een goede duurcapaciteit is gelinkt aan een hoge maximale zuurstofopname, ofwel VO2max. Maar wat bepaalt deze maximale zuurstofopname en wat kun je ermee in je trainingen?

De VO2max is de maximale zuurstofopname van een persoon. Hoe groter de maximale zuurstofopname, des te beter is het lichaam in staat om zuurstof te gebruiken om energie (aeroob) te produceren. Je VO2max wordt dan ook gezien als je maximale aerobe capaciteit. Een groter en/of zwaarder persoon zal over het algemeen een hogere VO2max hebben. Om die reden wordt de VO2max vaak uitgedrukt in het maximale aantal milliliter zuurstof die een persoon per minuut per kilogram lichaamsgewicht verbruikt. Op deze manier is het mogelijk om de VO2max waarden tussen verschillende personen te vergelijken.

De VO2max is voor een deel (tot wel 50%) bepaald door je genetische opmaak. Toch is je VO2max ook trainbaar. De maximale zuurstofopname geeft dan ook een goede indicatie van iemand zijn of haar cardiovasculaire gezondheid en duurprestatie. Daarbij dient wel de kanttekening gemaakt te worden dat de VO2max specifiek is voor de activiteit die je uitvoert. Dit bekent dat een hoge VO2max gemeten op een fiets niet per se een hoge VO2max tijdens het hardlopen oplevert. Training leidt tot centrale adaptaties (hart), maar ook tot lokale adaptaties (spieruithoudingsvermogen). Tijdens verschillende activiteiten worden verschillende spieren gebruikt, waardoor de zuurstofopname, en dus ook de maximale zuurstofopname, kunnen verschillen tussen activiteiten.

Grofweg wordt de VO2max bepaald door de interactie tussen drie fysiologische processen/ systemen:

• Het cardiovasculaire systeem
• Het respiratoire systeem
• Metabole conditie van je spieren

Een goede afstemming tussen de verschillende processen/ systemen leidt tot een hoge VO2max, of maximale aerobe capaciteit.